Nurty Terapeutyczne,
z których korzystamy

Psychoterapia psychodynamiczna

Podejście psychodynamiczne, w którym pracuje część naszego zespołu, wywodzi się od Freuda. Podstawą jego koncepcji było założenie, że ludzkim życiem rządzą nieuświadomione procesy. Ta ważna myśl nadal jest fundamentem nurtu psychodynamicznego. Jednak od czasów Freuda wiele się zmieniło. Terapeuci psychodynamiczni opierają swój sposób pracy na najnowszych badaniach w obszarach związanych z teoriami więzi oraz współczesnej wiedzy na temat tego, w jaki sposób funkcjonuje ludzki układ nerwowy. Jednocześnie najważniejszym narzędziem pomocnym w pracy jest relacja pacjenta z terapeutą. W relacji terapeutycznej klient nieświadomie odtwarza schematy swoich wcześniejszych i teraźniejszych związków. Dzięki temu psychoterapeuta może je obserwować na „tu i teraz” w gabinecie, pomagać pacjentowi je identyfikować i decydować jakie części chce podtrzymywać a jakie chce zmieniać. W trakcie współpracy klient dokonuje zmian w sposobie przeżywania oraz rozumienia siebie i dzięki temu pojawia się możliwość bardziej swobodnego, elastycznego i  świadomego funkcjonowania.

Metoda psychodynamicza jest rekomendowana przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne oraz Polskie Towarzystwo Psychologiczne. Psychoterapia jest cyklem regularnych spotkań, zwykle odbywających się raz w tygodniu. Okres trwania terapii rozciąga się w przedziale od kilkudziesięciu sesji do kilku lat. Początkowe spotkania to sesje konsultacyjno-diagnostyczne, w trakcie których psychoterapeuta wraz z klientem wspólnie ustalają cele, formę oraz długość współpracy.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna

Psychoterapia poznawczo-behawioralna ( z ang. cognitive-behavioral therapy – CBT) to metoda leczenia zaburzeń psychicznych, trudności emocjonalnych oraz problematycznych zachowań. Jej celem jest poprawa jakości życia pacjenta poprzez modyfikację zachowań i sposobu myślenia. W praktyce psychoterapia poznawczo-behawioralna obejmuje różnorodną grupę terapii o wspólnych założeniach teoretycznych, w ramach których uznaje się, że objawy psychopatologiczne, dysfunkcjonalne zachowania i emocje jednostki można wyjaśnić na podstawie teorii uczenia i uwzględnienia pośredniczącej roli procesów poznawczych. Psychoterapia poznawczo-behawioralna może się od siebie różnic. Różnice te będą wynikały z cech jednostkowych pacjenta, specyfiki problemu, indywidualnych celów z którymi zgłasza się osoba, jak również narzędzi terapeutycznych, jakie w danym przypadku wybierze terapeuta CBT. Mimo różnic w procesie terapeutycznym można wskazać pewne cechy wspólne: oparcie terapii na współpracy miedzy terapeutą a pacjentem, zorientowanie na rozwiązanie problemu, skupienie na teraźniejszości, ograniczenie w czasie, stosowanie odpowiednich technik terapeutycznych. Terapeuta CBT wspólnie z pacjentem w pierwszej kolejności przygląda się temu jak dla aktualnie zgłaszanych problemów/objawów ma znaczenie to co się zdarzyło w przeszłości, a przede wszystkim jakie znaczenie pacjent nadaje danemu doświadczeniu, zakładając, że nasze wzorce, (pożądane i niepożądane) myślenia, odczuwania i reagowania kształtują się w ciągu naszego życia, w oparciu o predyspozycje biologiczne oraz odziaływania środowiskowe. Następnie wykorzystując techniki CBT (poznawcze, behawioralne i wyobrażeniowe) dążymy do ich zmiany w uzgodnionym , pożądanym i zdrowym dla pacjenta kierunku. CBT jest skuteczną metoda leczenia problemów psychicznych występujących zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci i młodzieży. Jest stosowana w leczeniu m.in. depresji, lęków, zaburzeń związanych z traumą i stresem, problemów emocjonalnych diagnozowanych jako zaburzenia adaptacyjne oraz u osób chorych somatycznie a wraz z rozwojem tzw. III fali terapii także zaburzeń osobowości. Badania naukowe nad skutecznością terapii poznawczo-behawioralnej sprawiły, że jest ona najlepiej udokumentowaną formą leczenia metodami psychologicznymi.

Psychoterapia ericksonowska

Psychoterapia ericksonowska opiera się na założeniu, że każdy człowiek ma naturalną zdolność do rozwoju, zmiany oraz przezwyciężania trudności, a napotykając problem wybiera najlepsze z możliwych rozwiązań, do których ma dostęp w danym momencie swego życia.

Problemem staje się sztywność zachowań i brak wyboru, kiedy w procesie adaptacji do zmian, stosuje stare, nawykowe rozwiązania, nieskuteczne w nowej sytuacji. Konsekwencją tych nieudanych prób utrzymania równowagi w życiu, mogą być objawy choroby, trudności emocjonalne czy społeczne, z którymi zgłasza się na psychoterapię. To metoda pracy strategicznej, która koncentruje się na teraźniejszości i zorientowana jest na przyszłość. Polega na poszerzaniu możliwości wyborów i korzystanie z potencjału tkwiącego w nieświadomości klienta, rozumianej jako źródło kreatywności i zasobów istotnych dla zdrowia psychicznego.

Zadaniem terapeuty ericksonowskiego jest wywoływanie zmian poprzez bezpośrednie bądź pośrednie uruchamianie zasobów klienta. Terapeuta strategicznie reaguje na wszystkie informacje wniesione przez klienta, jego doświadczenia, relacje, objawy a także opór
spożytkowując z nich te, które będą służyć celom podjętej terapii. Stosuje różnorodne techniki i strategie dostosowane do indywidualności klienta m.in. hipnozę terapeutyczną, metafory, wprowadzanie dezorientacji i paradoksu czy zadania domowe.

Koncentruje się na potencjalnej sile klienta, wraz z nim poszukuje, identyfikuje i rozwija jego kompetencje. Kieruje uwagę na sposoby osiągania celu, na zasoby, możliwości zmiany oraz na zbudowanie pozytywnego wyobrażenia dotyczącego jego przyszłości.

Terapia ericksonowska ma torować drogę do zasobów klienta, potrzebnych mu w skutecznym realizowaniu zakładanych celów i przechodzeniu na kolejne etapy rozwoju.

Psychoterapia schematów

Jest to podejście wywodzące się pierwotnie z terapii poznawczo – behawioralnych, którego twórcą jest J. Young. Główną ideą tego bardzo popularnego i ważnego podejścia jest założenie, że u podstaw problemów związanych ze zdrowiem psychicznym leżą tak zwane nieadaptacyjne schematy. Schematy to swojego rodzaju wzorce, które przejawiają się w myślach i przekonaniach (funkcje poznawcze), emocjach i zrachowaniach człowieka. Wzorce te powstają we wczesnych etapach życia. Terapia pomaga pacjentowi dostrzec, zrozumieć i przepracować schematy a w efekcie wprowadzić istotne zmiany i przynieść ulgę,

Psychoterapia integracyjna

Jest wiele nurtów w psychoterapii, to znaczy wiele różnych podejść i sposobów pracy z osobą doświadczającą trudności w obszarze funkcjonowania psychicznego. Mimo, że często mocno się różnią, to wiele z nich jest gruntownie przebadanych i uznanych jako skuteczne. Obecnie nierzadko zdarza się, że psychoterapeuta jest wyszkolony w sposób integracyjny, a zatem w toku pełnego szkolenia nauczył się korzystać nie z jednego, a z kilku podejść w psychoterapii. Podejścia te nie wykluczają się, a uzupełniają. Ideą pracy integracyjnej jest dopasowanie metod do konkretnego klienta, a także to etapu, w jakim jest proces terapeutyczny. Podejście takie charakteryzuje się elastycznością i otwartością, ale narzędzia stosowane w sposób przemyślany i nieprzypadkowy.

EMDR

EMDR (eye movement desensitization and reprocessing) to metoda psychoterapii. Jest oparta na dowodach naukowych, a jej skuteczność potwierdzono w licznych badaniach naukowych. Pierwotnie została opracowana w celu pomocy osobom po doświadczeniu silnych stresorów. Obecne badania wskazują, że EMDR jest skuteczny także w przypadku wielu innych trudności psychicznych takich jak, depresja, chroniczny ból, uzależnienia, zaburzenia nastroju, snu, zaburzenia lękowe czy zaburzenie obsesyjno- kompulsywne. Jest również zalecana niezależnie od wieku. Terapię EMDR rekomendują najważniejsze organizacje i stowarzyszenia specjalistyczne w zakresie zdrowia psychicznego, m.in. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA), Europejskie Towarzystwo Badań nad Stresem Traumatycznym (ESTSS) czy Polskie Towarzystwo Badań nad Stresem Traumatycznym (PTBST). Mówiąc o terapii EMDR często wykorzystuje się metaforę gojenia się ran. Nasze organizmy naturalnie wykształciły zdolność do radzenia sobie z różnego rodzaju zranieniami. Podobnie jak ciało, również psychika człowieka jest wyposażona w naturalny mechanizm gojenia się ran, który określa się jako „przetwarzanie”. Czasami jednak proces ten jest zatrzymany i do jego odblokowania, konieczna jest interwencja z zewnętrz. Osoba nie jest w stanie poradzić sobie sama z przetworzeniem takiego blokującego trudnego wydarzenia i zamiast powrotu do zdrowia, pojawia się cierpienie i nieprzyjemne odczucia, co wpływa na niższą jakość życia. Badacze zauważyli, że zastosowanie bilateralnej stymulacji mózgu (aktywowanie jednocześnie obu półkul), wpływa pozytywnie na polepszenie zdolności do przetwarzania trudnych doświadczeń. Dlatego terapeuci EMDR podczas sesji wykorzystują różne techniki stymulacji półkul mózgowych. Terapia EMDR jest więc oparta na neurofizjologii. EMDR jest oparte na teoretycznym modelu znanym jako Model AIP – Adaptacyjny Model Przetwarzania Informacji.

"Jest ciekawym paradoksem to, że dopiero kiedy akceptuję siebie takiego, jakim jestem mogę się zmienić."

C.Rogers